Hezhuo
China ontwikkelt zicht in een razend tempo. Het groeipercentage is hier torenhoog, net zo hoog als de hoogste woontorens, daar zullen we in Europa nooit meer aan toe komen. We zitten in een gigantisch groot staatshotel met enorme vergaderzalen en die zalen zitten alle dagen vol, ook op zondag. Grote meetings waar busladingen Chinezen voor worden afgeleverd. Deze groei is voorlopig niet te stuiten. Het is hier in dit communistische land natuurlijk anders dan in b.v. India, waar ook veel mensen wonen, en veel hoog opgeleide mensen zijn. Maar India is een democratie, en het Hindoeïsme geeft daar ook nog wel vertraging, daar is in China geen sprake van, niets houdt ze hier tegen.
Onze tocht door de stad doen we vandaag met de fiets, gisteren hebben we dit gelopen, maar dat is met deze hitte bijna onmogelijk. We stuiten weer op een markt, de zondagsmarkt. Veel groente, fruit, specerijen, varkensvlees, geit, bijzondere beschermde beesten met mooie vachten en hond. Er wordt hier inderdaad nog hond gegeten in deze regio.
Het is zondag en de mensen slenteren wat langs de rivier. Hier staan ook de “tovenaars”, zij doen aan handoplegging, waarzegging en genezing, ik mag ze niet fotograferen. Er wordt op diverse plekken gezongen met kleine groepjes, zo hard en zo vals dat we het niet lang vol houden om te kijken en te luisteren, ze genieten er zelf geloof ik wel van, maar Chinezen tonen niet snel emoties. We worden nog steeds gefotografeerd en gefilmd, het is een raar gezicht als ik Han zie lopen naast die Chinese mannen, Han lijkt dan wel een reus, ook als hij in de supermarkt achter dat kleine karretje loopt. In de afgelopen twee weken zijn we nog geen andere wereldburgers tegen gekomen dan Chinezen, alleen een paar Koeweiti’s in Guangzhou.
Onze stamkroeg of eetcafé
Voor de derde keer eten we bij de “gezellige zusters”, een tweeling en nog een zus. Ze zien ons al van een afstand aankomen, ze zwaaien uitbundig en staan lachend te springen op de stoep. Ze hebben hier heerlijk eten en ze zijn zo on Chinees aardig en gezellig.
De tv staat aan en zoals dat gaat in communistische landen wordt de grote parade die vandaag gehouden is in Binnen Mongolië, non stop herhaald met veel geschreeuw, althans zo klinkt het in onze oren. De grote leider Xi Jingping rijdt in een open jeep rond, hij is gekleed in camouflage kleding. Het is overmorgen 90 jaar geleden dat Mao het volksleger heeft opgericht en Xi Jingping had in het geheim deze grote parade voorbereid. Hij roept op tot loyaliteit van zijn troepen en trouw blijven aan de communistische partij en voor het leger om te geloven in het “absolute leiderschap”.
Hezhou – Gong’An
De dag begint met een ceremonie voor het hotel, alle personeel van ons staatshotel staat buiten in de houding, vlaggen worden gehesen en het volkslied wordt gespeeld en uit volle borst meegezongen. Ook allemaal voor het 90 jarig geleden opgerichte leger, daarna marcheert het personeel weer militaristisch terug naar hun werkplek.
De regen van gisteren heeft voor flinke afkoeling gezorgd, we weten nauwelijks meer hoe dat voelt, koel. Maar het is maar voor even, al snel komt het kwik weer op 36 graden en later nog hoger.
De route gaat tussen de karstbergen door, er is veel bedrijvigheid op de het land. De rijst, mais en pinda’s worden massaal geoogst. Sommige boeren dorsen hun rijst met een piepkleine dorsmachine, anderen huren een grote machine in. In het kleine boerendorp Gong’An vinden we na enig zoekwerk een hotel met kraakschone bedden van beton en een heerlijke warme douche. Vanwege de hitte kunnen we geen grote afstanden meer fietsen, na 14.00 uur wordt de temperatuur echt extreem en wordt onze ademhaling zwaar en dat is steeds het moment om een slaapplaats te zoeken.
Onderweg hebben we heerlijke rode cactusvruchten gegeten, ze zijn erg lekker, maar liggen veel te zwaar op de maag, ik heb er uren last van met het fietsen.
We vragen ons wel af wie er nog meer gaan overnachten in de deze hotels in deze kleine boerendorpen, toch horen we later op de avond nog wel gestommel op de gang en gaan we er vanuit dat er nog meer gasten zijn. Vroeger, toen er nog geen snelwegen waren en de gewone wegen zandwegen waren, waren die hotels hard nodig, nu lijken ze aardig overbodig. Ze zien er meestal ook vergaan uit, maar wij zijn er iedere keer enorm blij mee, hoe sober ze ook zijn. Als ik de was ophang op het dak van het hotel beklemt mij de enorme hitte, er dreigt onweer en dat maakt het nog zwaarder. Maar ik ben blij dat ik toch nog even een was kan doen want we zijn alweer door al onze kleding heen. Je kunt hier geen twee dagen je kleding dragen, zo doorweekt zijn we steeds.
Het kleine restaurant in het dorp is bijzonder, de eigenaar tovert toch weer wat lekkers uit zijn grote ijzeren wok en het dorp komt langs om wat te gluren.
Gong’An – Jiangbian Cun
Han heeft gisteren op 50 km een vlag geplant in zijn GPS als stopplaats voor vandaag en precies op die afstand vinden we in het dorp Jiangbian Cun weer een hotel. Met de hotels hebben we op deze reis enorm veel geluk. Dit dorp heeft de tweede naam Cun en dat betekent klein. De fragiele eigenaresse roept als ze ons zo ziet binnenkomen, oh, oh, oh en als haar zoon er daarna bijkomt opnieuw oh, oh, oh, zo van dat mij dat nu overkomt. Maar ze herstelt snel en heeft een kamer voor ons, we hoeven geen paspoorten te laten zien, betalen 8,00 euro en wij zijn met zijn allen blij. Deze kamer heeft bedden van “zacht”beton, een douche met een gat in de vloer die tevens toilet is, je kunt hier dus plassen tijdens het douchen, want je staat te douchen boven dat gat, je moet uitkijken dat je niet in het gat stapt. Maar de airco doet het geweldig en het uitzicht is prachtig, we kijken uit over de velden met enorm veel bedrijvigheid en met op de achtergrond de karstbergen.
In dit dorp gaan we eten bij de jonge vrouw die ons het hotel heeft gewezen, sober maar weer vers gewokt, veel groente, rijst en een beetje varkensspek. Al honderden kilometers lang is dit het lokale voedsel van de Chinees in deze regio. We zeggen nog geen moment tegen elkaar, vandaag alweer Chinees eten, we vinden het nog steeds lekker.
De afgelopen week zijn we altijd voordat de zinderende hitte grip op ons kreeg gestopt met fietsen. We hebben zojuist mijn Garmin fietscomputer uitgelezen en we zien dat er dagen zijn geweest van 44, 45 en 46 graden en dat hebben we wel gevoeld.
Om 7.15 uur fietsen we richting Yangshuo met een enorm geluksgevoel, de zon komt net op, het is nog koel, er is alweer veel bedrijvigheid op het land en het ruikt fris. Het is zo heerlijk dat wij hier fietsen.
Even later gaan we een tijdje op de rand van de weg zitten om te kijken naar de rijstplanters. De vorige rijst is net geoogst, er is gebrand, gefreesd, geploegd en de nieuwe rijst wordt alweer geplant. De planters hebben een soort rubberen kniekousen aan en planten hier niet met blote voeten, een van de planters laat mij zijn rubberen kousen zien en voelen. We hebben ons altijd afgevraagd of ze geen enorme weke voeten krijgen van de modderen, maar het kan hier dus ook anders. Van zonsopgang tot zonsondergang wordt er op het land gewerkt.
Het is vandaag heerlijk heuvelachtig en zo zweven we langzaam richting Yangzhuo, ons eerste doel is bereikt. Na een dikke 550 kilometer zijn we dan in Yangzhuo, na heel veel mooie en hete Chinese kilometers.
Yangshou
Ons hotel in Yangshou is prachtig gedecoreerd in Chinese stijl. Even genieten van een bad, een goed bed en de wasmachine. Helemaal fris liggen we lekker muziek te luisteren op ons zachte bed en dan heb ik opeens een minuscuul beestje op mijn arm, ik knijp hem dood en lees verder, dan komt de volgende en opeens komen er allemaal beestjes tevoorschijn. We fotograferen ze met de smartphone, vergroten ze en zoeken op internet welke bezoekers we hebben. Het zijn bedwantsen. Ondertussen zitten ze overal en komen ook de grotere exemplaren tevoorschijn. Han gaat het beneden melden en komt terug met een dame met immense gifspuiten en deze dame begint onmiddellijk te spuiten en wij vluchten meteen de kamer uit. Ze schrikt en vraagt of we misschien een andere kamer willen, natuurlijk willen we een andere kamer anders liggen wij morgen ook nog met de pootjes omhoog. We verhuizen naar 5 deuren verder en hopen maar dat de veestapel achter blijft. Een bijkomstig voordeel is dat we nu nieuwe Nescafé, nieuwe handdoeken en nieuwe zeepjes hebben. Tot vandaag hebben we geen beestjes meer gezien.
Wandeling langs de Li rivier
Zo rond wandelend langs de Li rivier bespreken we met een Chinees uit Beijing de wereld. Ook het Chinese communisme, wat eigenlijk langzamerhand een kapitalisme geworden is. Het is natuurlijk bijzonder dat dit alles nog steeds wordt aangestuurd door één partij, we discussiëren met deze man en weten alle drie niet of dit nu goed is of niet. De afgelopen tijd hebben we vooral in Irak en Libië gezien wat er kan gebeuren wanneer grote leiders wegvallen. We praten uren met deze man en komen er natuurlijk niet uit. Tijdens deze reis zien we dat hier hard gewerkt wordt aan de ontwikkeling van andere energie bronnen, QR codes zijn hier al heel normaal. Overal zonne-energie. De smartphones liggen hier op de terrassen allemaal aan powerbanks de ontwikkeling staat hier nergens stil
We praten met de Chinese man over Trumpp en over Poetin, de wereld is groot, de wereld is klein en steeds meer is het een “global world”. Ook deze Chinese man is ervan overtuigd dat deze voortgang in China nooit meer kan stoppen. We nemen afscheid en gaan op zoek naar koffie, hier in Yangshou hebben ze echte koffie, de eerste echte koffie in 2,5 week.
Avond in Yangshou
Wauw, wat krijgen we nou, de avond c.q. nacht is begonnen in Yangshou, na 550 sobere kilometers op het platteland weten we niet wat we zien. Yangshou of China in al zijn decadentie, hier op straat is het een explosie van weelde, glitter, neon en van alles wat mogelijk is. Het krioelt hier van de Chinezen, je kunt hier bijna niet meer bewegen, het is een grote file van mensen die zich allemaal verdringen voor de eet- en souvenir stalletjes. De rijke Chinees is uit in dit Chinese ontplofte dorp Yangshou. We zitten hier middenin het leven van scherpe contrasten, morgen gaan we weer fietsen op het platteland en in de avond komen we weer terug in ons decadente hotel. De Han Chinezen uit Beijing, zitten hier tussen de Kantonezen en alles wat hier handel drijft. De meeste Chinezen die we de afgelopen 550 kilometer hebben gezien hebben hier geen weet van.
Hoe langer we hier zitten aan ons grote glas Belgisch bier, hoe meer het andere China voor even vervaagd. Naast onze tafel staat een man te kijken naar alles wat er op de tafels aan voedsel achter blijft en net voor er wordt afgeruimd sprint hij met zijn plastic zak het terras op en vult deze snel met de restanten. Van een andere man die dit alles ook niet kan betalen kopen we twee rode rozen, het contrast is bijna niet te behappen. We geven de rozen later aan de dames die het vuil ophalen, er is bijna niet tegen te werken, de dames worden vrolijk van de rozen.
The Fuli and Xingping route
Het rondje van vandaag was bijzonder, maar het werd geen rondje, een graafmachine blokkeerde de weg en was niet van plan opzij te gaan en we konden na een dikke 30 kilometer weer gewoon terug fietsen naar Yangshou, het was wel een fijne fietsdag van 63,50 kilometer.
Chinese kookles
De kookles begint met inkopen doen op de markt, we krijgen veel uitleg over bitter, zoet en zuur. Over jonge gember en harde gember, over waterkastanjes en “morning glorie”, onze dagelijkse portie spinazie blijkt waterspinazie.
Na de groente gaan we naar de vleesafdeling, we worden nog wel gewaarschuwd dat het er hier heftig aan toe kan gaan en dat gaat het. Hier wordt ter plekke geslacht, kip, eend, kat en hond. Er zitten dikke padden in netjes, honden en katten zitten in hokjes te wachten op de slacht. Palingen liggen te kronkelen in de bakken en de slangen mogen we niet zien, deze zitten voor de veiligheid in een afgesloten ruimte.
We gaan terug naar het restaurant om in de kookschool te koken. Eerst leren we het bijltje hanteren, allerlei snijtechnieken met gekromde vingers, nadat alles is gesneden gaan we van start, het gas raast onder de wokken, we moeten allemaal 3 gerechten maken en een salade. We leren koken met oestersaus, sojasaus, sesamolie, verse en gedroogde pepertjes en rijstwijn. Het effect van een bolletje harde knoflook en knoflook met teentjes, en gember in flinterdunne plakjes. Julienne snijden met het bijltje. We leren hoe je sommige groenten even moet pletten met de bijl. Na afloop eten we alles gezamenlijk op, het is geweldig goed gelukt!
Route langs de Yulong rivier
Han heeft een mooie route langs de rivier de Yulong gemaakt, helemaal tussen het groen. We krijgen helaas wel een lekke band, en de meeste pech zit hem in onze fietspomp. Door de hitte is het rubber in de pomp vergaan en doet de pomp het niet meer. Maar een zeer aardige Chinees gaat met Han achterop zijn brommer een fietsenmaker zoeken in het dorp en ze komen een lange tijd later terug met de opgepompte band. Helaas moet ik bij de fietsen achterblijven in de brandende zon op een verlaten plek langs de rivier en dat is even slikken. We willen met een bamboevlot over de rivier terug naar Yangshou zoals zo mooi overal wordt aangekondigd, maar ze varen maar een paar kilometer, dus fietsten we terug langs de andere kant van de rivier op een nog mooiere route door kleine dorpjes.